’n Standbeeld van ’n koei in die tuin?

Raaiselfontein is ’n vreemde dorp vol vreemde mense en vreemde dinge. Een van die dinge wat my baie laat wonder het, is die koeistandbeeld in meneer Bartolini se tuin. (Meneer Bartolini is die eienaar van die lekkergoedfabriek.) Hoekom het hy ’n standbeeld van ’n koei in sy tuin? Hoekom nie eerder ’n standbeeld van ’n vis wat water uit sy mond spuit, of ’n klein engel-seuntjie wat in die tuin piepie, of selfs ’n tuindwergie nie? Koeie hoort nie in die blombeddings van paleisagtige dubbelverdiepinghuise nie.

            Een naweek het ’n weerligstraal die standbeeld middeldeur gekloof. Toe ek hoor dat meneer Bartolini dit dadelik met ’n nuwe koei laat vervang het, het my neus begin kriewel. Hier was ’n storie, ek kon dit ruik, al was dit nou nie die soort nuus wat mens op die voorblad van ’n koerant sou plaas nie. Hier is wat meneer Bartolini te sê gehad het:

            “Jong dame,” (Ek hou niks daarvan as grootmense my ‘jong dame’ noem nie!), “dis meer as net ’n standbeeld van ’n koei. Dis ’n standbeeld van Botterblommetjie, die Frieskoei wat my lewe gered het toe ek so klein soos jy was.” (Ek hou nog minder daarvan as grootmense dink ek is klein!) “Daar was ’n verskriklike storm. My oupa het my gestuur om seker te maak die koeikamp se hek is op knip. Botterblommetjie was bang en ek het haar kop gevryf om haar gerus te stel. Skielik het ek ’n onaardse geluid gehoor en opgekyk. ’n Tornado was na my kant toe op pad! Voor ek kon dink of reageer, het die draaikolk my opgesuig. Die wind was baie sterk en ek was so magteloos soos die blare wat om my gedwarrel het. Die volgende oomblik het my boud gebrand. Botterblommetjie het my aan my broek se sitvlak gehap en gekeer dat die wind my verder meesleur. My boud was vir weke lank blou en seer, maar danksy Botterblommetjie het ek die tornado oorleef.”

            Is dit nie ’n wonderlike storie nie? Ek sal van nou af beslis anders na meneer Bartolini se koeistandbeeld kyk!